Zee, zee en nog eens zee

Zee, zee en nog eens zee

Vorige week donderdag ben ik voor de laatste keer de stad in geweest van Pointe-Noire. Het was een raar idee dat we daar voor de laatste keer liepen. Ook vrijdag, toen we moesten werken zonder dagwerkers, dat was erg leeg. Op die manier eindigde vorige week vooral in het teken van afscheid van Pointe-Noire. Uiteindelijk was het zondag dan zo ver, tijd om de haven van Pointe-Noire te verlaten. En toen kwam de volgende grote uitdaging: Niet zeeziek worden. Vooral toen we de haven net verlieten ging het schip enorm op en neer en heen en weer. Dat was wel echt even wennen, maar na wat hoofdpijn van al het bewegen, werd het al snel beter. Voor anderen was dat overigens wat anders, maar gelukkig hadden ze uit voorzorg al medicatie tegen zeeziekte uitgedeeld.
Vanaf zondag hebben we dus niets anders dan water om ons heen en beweegt alles voordurend. Vooral tijdens het werk is dat een uitdaging. De zeebenen beginnen te komen, dus ik loop al wat minder dronken over het schip. Tussen het werken door is het echt genieten voor op de boeg van het schip, wat een rust en lekker uitwaaien.
Woensdag was een bijzondere dag, omdat we toen de evenaar en de mediaan lijn zijn overgestoken. Big Happening! Daarna ook nog genoten van het uitzicht vanaf de brug van het schip.

Gisteravond hadden we weer onze gewoonlijke donderdagavond meeting. Dit keer om terug te kijken naar de maanden dat Mercy Schips in Congo was. Wat een mooie verhalen, helaas te lang om op te noemen. Éen ding weet ik wel...God werkt voordurend op zoveel verschillende en prachtige manieren. Dat deed me denken aan een lied dat we hier veel zingen, die Gods glorie goed omschrijft:

Great things He has done
GREATER things He will do
Unto the LORD be the Glory
Great things He has done

Unto the LORD be the Glory
Great things He has done
Unto the LORD be the Glory
Great things He has done

Daarnaast ben ik zo dankbaar dat ik de modelijkheid heb gekregen alle prachtige mensen te ontmoeten hier op het schip, maar ook in Congo. Ik ben God dankbaar dat hij mij naar dit avontuur geleid heeft. De liefde en dankbaarheid naar elkaar, daar kunnen we ontzettend veel van leren.

Vorige week zijn een aantal mensen naar het ziekenhuis geweest, waar de laatste patienten, waaronder Florence, naartoe zijn overgeplaatst. Ik kreeg te horen dat het nog niet goed gaat met Florence, de wond was opnieuw open gegaan. Helaas heb ik zelf niet meer de mogelijkheid gehad om contact met haar te hebben. Gebed voor haar en de andere patiënten is nog steeds nodig! Maar ook dankbaarheid voor alle patiënten die Mercy Ships het afgelopen jaar in Congo heeft kunnen helpen.

Nu nog ruim een week en dan zullen we Las Palmas bereiken.